Fitness in clubs was ooit voorbehouden aan eigenaren die hun leden niet alleen instructielessen gaven, maar ook achter de bar stonden om sporters van drankjes te voorzien. Daarnaast verzorgde hij of zij ook de in en uitschrijvingen van (nieuwe) leden. Uiteraard waren er nog meer werkzaamheden, maar dit waren wel de belangrijksten.
Één van de grote voordelen was dat iedereen die lid was meteen wist wie waar voor verantwoordelijk was omdat er simpelweg maar een paar mensen werkten. Men wist ook wat men kon verwachten omdat de eigenaar die het meest aanwezig was ook degene was die ooit met een visie de club begonnen was.
Men kreeg wat men verwachtte te krijgen: Resultaat. Simpelweg omdat de eigenaar dat eiste.
De reputatie van zijn fitnesscentrum kon alleen maar groeien wanneer zijn sporters positief over hem en het centrum zouden spreken. Er was dus veel aan gelegen om het mensen naar de zin te maken. Dit werd niet gedaan door high-tech apparatuur overigens, of door de nieuwste groepsles, maar vooral door de noodzakelijke persoonlijke aanpak binnenin het centrum. Men kon niet anders. Slechte resultaten betekende simpelweg slechte mond tot mond reclame.Mensen die goed behandeld werden voelden zich gewaardeerd en dit creëerde een gevoel van loyaliteit. Opzeggen of kijken naar de buurman die een club opende was alleen aan de orde wanneer men dit gevoel van loyaliteit niet had naar een club toe.
Er is niets sterker dan een lid dat loyaal is naar de club waar hij serieus wordt genomen, met respect wordt behandeld en het resultaat behaalt waar hij lid voor is geworden.
Voetbalsupporters zullen vanwege deze reden dan ook zelden tot nooit van club wisselen.
Een club die geleid wordt door passie vanuit een duidelijke visie creëert gepassioneerde sporters.
Net zoals Porsche (los van de prijs) gepassioneerde Porsche-rijders creëert door ze niet alleen een unieke rijervaring te bieden, maar vooral een goed gevoel omdat ze weten wat ze maken, waarom ze het maken en voor wie ze het maken.
Inmiddels zijn we bijna 20 jaar verder en worden we aan alle kanten om de oren geslagen met gezondheidstips en aanbieders om dit ook te bewerkstelligen. Zo zijn er veel, heel veel fitnesscentra’s bijgekomen en heeft de één nog mooiere aanbiedingen dan de ander. De buurman is tegenwoordig soms letterlijk een buurman geworden en is nu wel je grootste concurrent.
Waarom is dat nu anders vergeleken met vroeger?
Je zult zeggen, de prijs. Uiteraard is het een middel om je af te zetten tegen de concurrent die hogere abonnementstarieven hanteert, maar is het de ware reden?Je kunt zeggen, het is het aanbod. Ook dit kun je niet helemaal ontkennen want er zijn nou eenmaal meer clubs bijgekomen in het fitnesslandschap waardoor mensen meer keus hebben, maar is het de ware reden?
Je kunt ook nog zeggen, het is het product. En dit gegeven is ook deels waar want mensen zijn nou eenmaal altijd nieuwsgierig naar een ander product en zeker als dit product pretendeert hen van hun problemen af te helpen. Maar nogmaals, is het de ware reden?
De rode draad die doorloopt in de beslissingen die hierboven staan is hetgeen wat ik al eerder beschreef en ik herhaal het hier nogmaals:
Er is niets sterker dan een lid dat loyaal is naar de club waar hij serieus wordt genomen, met respect wordt behandeld en het resultaat behaalt waar hij lid voor is geworden.Dit is en blijft de belangrijkste drijfveer voor mensen om een gemiddeld bezoekniveau vast te houden, hierdoor meer resultaat te ervaren en wellicht voor elke clubeigenaar het allerbelangrijkste: deze ervaringen door te vertellen aan een ieder die het wil horen zodra fitness ter sprake komt op verjaardagen, feestjes, op het werk en in de supermarkt.Een goed fitnesscentrum zou mijns inziens de 2e plek moeten zijn in hun leven waar ze graag tijd in investeren.
Maar hoe dit ook op papier lijkt. Zo moeilijk is het vandaag de dag om het ook waar te maken. Moeilijk, maar gelukkig nooit onmogelijk.
De eigenaar van het kleinschalig fitnesscentrum waar ik over sprak in het begin kon zijn centrum vaak prima managen. Het ledenaantal was immers niet zo groot en de druk lag al helemaal niet bij een salesafdeling omdat de retentie (ledenbehoud)destijds veel en veel beter was. De eigenaar die zelf ook vaak trainde kon zijn visie namelijk werkelijk omzetten in passie en dit voelden de leden maar al te goed. Het gevolg hiervan was niet alleen dat meer en meer mensen resultaat behaalden, maar zich door de frequentere en vooral persoonlijkere contactmomenten ook steeds meer thuis gingen voelen.
Een visie op een website of uitgesproken door een salesmedewerker wanneer je op bezoek gaat bij een fitnesscentrum kan een sportcentrum helpen om je binnen te krijgen als lid, maar zolang ze niet leren van hun leden te houden en ze echt laten voelen hen te willen helpen, zullen ze nooit ver genoeg komen en zullen hun leden altijd passanten zijn die snel al weer uitstappen om te kijken of de volgende trein ze wel brengt waar ze naar toe willen.
Godzijdank voor de sporter is er nu de wet Van Dam die sneller onnodig verlengen van een contract onmogelijk maakt.
Uit onderzoek blijkt ook dat 95% van mensen die lid zijn geweest van een club hier negatieve ervaringen mee hebben. Hetzij door de slechte begeleiding, de tegenvallende faciliteiten, maar ook door de lastige opzegprocedure waardoor deze mensen een club absoluut geen 2e kans zullen bieden door de veel te strakke en bijna wanhopige opzegstructuur die de meeste clubs hanteren.
Waarom hanteren clubs overigens een langdurig contract (1-3 jaar)?
Is het omdat ze hun eigen product zo wantrouwen en bang zijn dat de mensen weg zullen lopen. Als ze het product al niet goed genoeg vinden zullen ze hoe dan ook niet meer sporten al houdt je ze aan hun contract. Wat zal deze sporter gaan doen? Die gaat iets vertellen aan iedereen die het maar horen wil. Je kunt je afvragen of het beter is om deze opzeggers hun vertrouwen in een club (vertaald naar geld) nog een aantal maanden af te nemen, met als gevolg slechte mond tot mond reclame of:
Dat het wellicht beter is om je kwetsbaar op te stellen door een maximaal contract van 6 maanden te hanteren en te geloven dat je product zo goed is dat mensen loyaler zullen zijn en bij je willen blijven sporten.
Ik ben erg onder de indruk van een quote van Napoleon Hill die ooit zei:
“If you help enough people get what they want out of life, you’ll get everything you want out of life.”
Ik geloof namelijk dat het in elke branche zo werkt. Het maakt niet uit wat voor product je maakt of levert. Zolang je mensen niet het gevoel geeft er voor hen te zullen zijn wanneer ze je nodig hebben zijn het slechts mooie praatjes. Teveel fitnescentra’s doen dit al met als gevolg dat de ervaringen van sporters hetzelfde zijn en je er dus als fitnesscentrum nooit echt bovenuit steekt.
Een goed fitnesscentrum zou daarom ook nooit op zoek moeten gaan naar “het geld” maar goed genoeg moeten zijn om er altijd geld te laten zijn.
Ik kijk veel naar het fitnesslandschap in andere landen en dan zie je dat grote landen als de VS zich met nu succes 
onderscheiden van de low-budget door fitness weer naar de basis te brengen met functionele trainingen. De eigenaar van het fitnesscentrum in de jaren 80, die op de een of andere manier steeds weer terug komt in dit verhaal, was destijds minder afhankelijk van toestellen en kon het prima af met losse gewichten en oefeningen die met het eigen lichaamsgewicht als weerstand werden gedaan. Vandaag de dag noemen we dat “functional training” en klinkt het ineens heel “speciaal”.
Deze trainingen zorgen alleen al voor meer interactie met de sporter en zelfs wanneer ze deze oefeningen alleen moeten doen volgens een schema is de feedback enorm positief.
Als functionele trainingsvormen binnen de club door worden ontwikkeld zullen de resultaten positiever zijn, de beleving groter en profileer je je als club als dé club die mensen gezonder maakt door ze beter te laten functioneren in het dagelijks leven.
Diverse clubs in andere landen hebben al steeds meer apparaten verwijderd om meer ruimte te creëren voor meerdere functionele trainingszone’s. Men kan er op gezette tijden in groepsverband werken aan hun doelstelling en het is geschikt voor iedere leeftijd en door de alternatieven kunnen mensen met beperking/blessure ook meedoen. Wil men dit niet, dan kan er altijd gekozen worden om alleen te trainen met een programma. Met deze ontwikkeling moeten mensen anders worden begeleid en zal de prijs/kwaliteit verhouding nooit een issue meer zijn voor leden. Ze ervaren fitness op deze wijze totaal anders en zullen alleen maar meer willen.
Voor veel clubs is er nog veel, heel veel te verbeteren. Wees daarom kritisch als je op zoek bent naar een fitnesscentrum.
Bezoek het vooral op een tijdstip wanneer je op daadwerkelijk van plan bent te gaan sporten. Zo krijg je namelijk een goed beeld van de drukte, wat de begeleiding doet, wat het overige personeel doet, enzovoort. Op deze manier maak je een weloverwogen beslissing.
Er zijn uiteraard ook goede clubs. Clubs die zich volledig inzetten voor hun product zodat de sporter hier optimaal en met een lekker gevoel van kan profiteren.
Heeft jouw club de uitstraling van een club waar alles piekfijn in orde is en de beleving alleen maar zorgt voor interessant gespreksvoer op de vloer, de kleedkamers én op verjaardagen, feestjes, het werk en de supermarkt?
Let me know…I’m always interested.
🙂