Kinderen en Dieren

 

Kinderen zien dieren als hun vrienden en dat is niet zo vreemd. We lezen ze immers voor uit boeken waarin dieren de hoofdrollen vertolken als ze klein zijn.
De kinderlijke empathie verdwijnt niet als ze klein zijn, ze associëren het vlees, kip, ei,en vis simpelweg niet met de dieren uit hun boeken omdat ze onherkenbaar in stukken op hun bord liggen.

Zodra ze ouder worden en vragen gaan stellen leren volwassenen, waaronder hun ouders, familieleden, leerkrachten etc dat ze deze dieren wel moeten doodmaken omdat wij anders ziek worden als we ze niet eten.

Alhoewel we vandaag de dag anders weten, blijven we liever in onze comfortabele staat van conditionering hangen.
Dat voelt kennelijk beter dan dat we de dieren groot leef besparen, het milieu een grote dienst bewijzen (groener kun je niet worden), en het lijf onnodig belasten door je beter te laten informeren en te besluiten om geen dieren meer te eten en of hun producten te drinken.

En als dat maar vaak genoeg met overtuiging herhaald wordt ontstaat er conditionering en gaat het kind het zelf ook geloven.

Voor de huisvrienden als de hond en of kat, blijft deze kinderlijke empathie ook bij volwassenen altijd bestaan omdat deze dieren toch onmogelijk gegeten kunnen worden. Tenzij je in China opgroeit uiteraard.