OBESE. Inderdaad, Het Programma.

Afgelopen zondag heb ik weer gekeken. Met de hele familie, want de kinderen vinden het toch wel interessant ondanks het voornemen iets anders te gaan doen in plaats van met hun ouders naar dit saaie programma te kijken.
Wees eerlijk, het is ook geweldig om te zien hoe de deelnemers aan het programma letterlijk getransformeerd worden tot een slankere versie dan ze zelf voor mogelijk hielden. Ik heb er wel eens vaker naar gekeken de voorgaande edities, maar bij de editie 2013 merk ik ineens dat ik er anders naar kijk en dat komt niet doordat mijn invalshoek veranderd is en ik zelf als trainer weer een jaartje verder ben.

Nee, het is iets anders. Het zijn de makers van het programma die zich steeds meer realiseren dat mensen die zo wanhopig zijn om zich op te geven voor dit programma blijk geven van het feit dat ze niet alleen veel eten op hun bordje hebben liggen. Veel psychische issues worden aangegrepen om meer te eten dan ze nodig hebben en zouden willen. Het is niets nieuws, maar het blijft me  integreren. In de serie zijn 2 personal trainers actief bezig met de kandidaten.

Beetje vreemd want al laat je er 10 personal trainers op los, het lost de onderliggende problemen waar de deelnemers mee kampen niet op. Ze kunnen het knagende gevoel van de kandidaten niet wegnemen dat ze onrustig maakt en eten weer bovenaan de “wil en moet ik hebben” lijst plaatst.
Iedereen die momenteel met zaken te maken heeft die ervoor zorgen dat je je emotioneel reageert op het eten van voedingsmiddelen die je beter kan laten staan is bij lange na niet klaar om met een dergelijk rigoureus afslankprogramma te beginnen.

Ik begrijp wel dat het meedoen aan het programma een enorme stok achter de deur is om nu eindelijk eens de daad bij het woord te voegen zodat een slanker lijf sneller verkregen wordt dan wanneer je alleen maar jezelf verantwoordelijk kunt houden wanneer het even niet gaat. Nu kijkt heel Nederland mee en kunnen ze niet afhaken. Niet tegenover de trainers, niet tegenover hun familie en zeker niet tegenover zichzelf.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben apetrots op ze wanneer ze hun doel bereiken en kilo na kilo dumpen als lege flessen in de glasbak na een weekend met vrienden.
Geweldig vind ik hoe de deelnemers stralen en je als kijker het gevoel krijgt dat de de lentezon ineens voelbaar doorkomt.
Ik voel de trots van de trainers die staan te glimmen alsof ze hun kind zonder zijwieltjes ineens van zich af zien fietsen.
Kortom complimenten voor het programma, al kijk ik soms weg als ik zie dat er oefeningen gedaan worden die nog niet nodig en soms zelfs risicovol zijn gezien het gewicht. So far so good zullen we maar zeggen.

Het doet me als trainer alleen maar weer beseffen dat wij als trainers steeds meer coachingshandvatten moeten gaan zoeken in de psychologie. Niets mis mee.
Ontwikkeling hierin, gekoppeld met de kennis van training en voeding maakt de succesratio van mensen die willen afslanken alleen maar groter.

Het laat in ieder geval wel zien dat er veel mogelijk is voordat je drastische maatregelen zoekt zoals een maagband of een gastric bypass.
Het laat ook zien dat je het alleen niet redt. Hoe meer mensen je op de hoogte stelt van het feit dat je wilt afslanken des te groter de kans dat je je ook houdt aan het programma.

Volgende aflevering aanstaande zondag 20:00 uur, RTL4.

En jij?
Kijk jij en wat vindt je van dergelijke programma’s?